دانشنامه

معرفی حمله Ping of Death

امروز قصد داریم یک متود متفاوت و البته قدیمی به نام Ping of Death از حملات DDoS را  معرفی کنیم.

در اواخر دهه 90 میلادی یک آسیب پذیری در اکثر سیستم عامل ها کشف شد،اگر یک سیستم عامل مجبور به پردازش یک بسته بزرگتر از 65535 بایت بود ؛ این امر باعث به وجود آمدن مشکلاتی از قبیل buffer overruns یا هنگ کردن سیستم عامل و یا ریبوت کامل سیستم عامل می شد؛ البته این روش دیگر کارآیایی ندارد و سیستم عامل های امروزی چنین باگی ندارند اما در آن زمان این یک مشکل عمده محسوب می شد.

این مشکل به عنوانping of death یا پینگ مرگ معروف شد؛دلیل آن هم این بود که راهی برای کرش کردن سیستم عامل از راه دور با استفاده از ارسال رکوئست های ICMP  به آی پی قربانی یا همان پینگ با ارسال پکت هایی با حجم خاص به وجود آمده بود. حجم استاندارد یک پکت پینگ 64 بایت است.

request-time-out

مطلب زیر از ویکی پدیا برای شما بازنشر شده است :

همانطور که در RFC 791 تعریف شده‌است، بیشترین طول بسته‌ی پروتکل اینترنت نسخه ۴ که شامل سرآیند آی پی (به انگلیسی: IP header) نیز باشد، ۶۵۵۳۵ بایت است، محدوده نشان داده شده با استفاده از محدوده‌ی سرآیند آی‌پی به عرض ۱۶ بیت است که طول کل بسته را شرح می‌دهد. لایه‌ی زیرین پیوند داده‌ها محدودیت‌هایی روی بیشترین اندازه‌ی فریم می‌گذارد(MTU را ببینید). در اترنت معمولاً ۱۵۰۰ بایت است. در چنین حالتی، یک بسته‌ی آی‌پی بزرگ به چندین بسته‌ی آی‌پی تقسیم می‌شود (که با نام قطعه‌های آی‌پی شناخته می‌شود)، به طوری که هر قطعه‌ی آی‌پی با حد قرارداد شده مطابقت خواهد داشت. گیرنده‌ی قطعه‌های آی‌پی، آن‌ها را دوباره سر هم خواهد کرد تا به بسته‌ی کامل آی‌پی مبدل شود و طبق معمول به پردازش آن ادامه خواهد داد. هنگامی که قطعه‌قطعه کردن انجام شد، هر قطعه آی‌پی نیاز دارد اطلاعاتی در مورد قسمتی از بسته‌ی آی‌پی اصلی که در آن وجود دارد، حمل کند. این اطلاعات در فیلد افست قطعه در سرآیند آی‌پی نگهداری می‌شود. طول این فیلد ۱۳ بیت است و شامل افست داده‌ها در قطعه آی‌پی فعلی، در بسته‌ی آی‌پی اصلی می‌باشد. افست در واحدی از ۸ بایت داده می‌شود. این مسئله اجازه‌ی داشتن بیشترین افست یعنی ۶۵۵۲۸ را می‌دهد. یعنی هر قطعه آی‌پی با بیشترین افست، نباید داده‌های بیشتر از ۷ بایت داشته باشد، در غیر این صورت از حد مجاز تعیین شده برای بیشترین طول بسته تجاوز خواهد کرد. یک کاربر مخرب می‌تواند یک قطعه آی‌پی با بیشترین افست و با داده‌هایی خیلی بیشتر از ۸ بایت(به همان بزرگی که لایه‌ی فیزیکی اجازه می‌دهد) ارسال کند. هنگامی که گیرنده تمام قطعه‌های آی‌پی را سر هم می‌کند، با یک بسته آی‌پی بزرگتر از ۶۵۵۳۵ بایت به کار خود خاتمه می‌دهد. این احتمالاً منجر به سرریز در بافرهای حافظه‌ای می‌شود که گیرنده برای بسته در نظر گرفته‌است و می‌تواند منجر به مشکلات بسیاری شود. همانطور که از توصیف بالا مشهود است، مشکل هیچ ربطی به ICMP ندارد. این مشکلی در زمینه‌ی دوباره سر هم کردن قطعه‌های آی پی است که می‌تواند شامل هر نوع پروتکلی مانند(IGMP, UDP, TCP, …) باشد. راه حل این مشکل، اضافه کردن کنترل‌هایی در روند سر هم کردن قطعات است. این کنترل برای هر قطعه‌ی ورودی آی‌پی اطمینان حاصل می‌کند که افست قطعه و کل طول فیلدها در سرآیند آی‌پی هر قطعه آی‌پی، کوچکتر از ۶۵۵۳۵ است. اگر جمع بزرگتر شد، بنابراین بسته نامعتبر است و قطعه‌ی آی‌پی نادیده گرفته می‌شود. این کنترل توسط دیوار آتش انجام می‌شود، برای محافظت از میزبان‌هایی که این مشکل را درست نکرده‌اند. راه حل دیگر برای این مسئله، استفاده از یک میانگیر حافظه بزرگتر از ۶۵۵۳۵ بایت برای دوباره سر هم کردن بسته‌است.(این اساساً نادیده گرفتن مشخصات است، چرا که پشتیبانی از بسته‌هایی را اضافه می‌کند که بزرگتر از اندازه‌ی مجاز هستند).

معرفی حمله DNS Amplification Attack

تا به امروز در خصوص متود ها مختلف حملات TCP توضیح داده ایم؛ اما امروز قصد داریم یک متود متفاوت از حملات را کالبد شکافی کنیم؛ حملاتی غول آسا و غیر قابل کنترل و البته معروف با نام DNS Amplification Attack .

یک حمله DNS amplification بر پایه هدایت ترافیک بدون اتصال از پروتکل UDP استفاده می شود. مهاجم با استفاده از DNS سرور های باز عمومی سعی در هدایت ترافیک بالا به آی پی قربانی است.در روش اولیه مهاجم یک درخواست DNS name lookup به یک سرور DNS عمومی ارسال می کند اما از IP جعلی ( که همان آی پی قربانی می باشد) جهت ارسال استفاده می کند و DNS سرور پاسخ را به همین آی پی ارسال می کند.

عامل تقویت بخش اصلی این حمله است؛ تقویت در این نوع حملات 54X است؛ یعنی هر بایت ترافیک که توسط مهاجم به سرور  DNS ارسال می شود؛ پاسخی به اندازه 54 بایت از سمت DNS سرور برای آی پی قربانی به همراه خواهد داشت.

اکثر حملات مشاهده شده از این نوع توسط US-CERT انجام شده؛درخواست های جعلی ارسال شده توسط هکر ها از نوع  “ANY” هستند که تمامی اطلاعات شناخته شده در خصوص ناحیه DNS را به آی پی قربانی بازگشت می دهد که به طور قابل توجهی بسیار بزرگتر از درخواست ارسال شده توسط مهاجم می باشد.

با استفاده از بات نت ها برای تولید تعداد زیادی از درخواست های DNS با آی پی های جعلی , مهاجم می تواند با کمترین تلاش بیشترین ترافیک را به سمت آی پی قربانی هدایت کند و از طرفی چون ترافیک به صورت مشروع از سرور های معتبر ارسال می شود؛ مهار و مسدود سازی آن مشکل خواهد بود.

در مثال زیر  ما میبینیم که یک درخواست پرس و جو جعلی از آی پی قربانی (10.100.101.102 ) بر روی پورت 80 را میبینیم که از DNS سرور 192.168.5.10 انجام شده است:

به خواندن ادامه دهید →

معرفی حمله SYN Flood

حملات SYN flood یکی از شایع ترین حملات DDoS در لایه 4 شبکه مدل OSI که مثل حمله ACK و دیگر حملات TCP مبتنی بر یک اتصال TCP است که یک اتصال TCP طبق مطالب گذشته دارای سه مرحله است:

اول کلاینت یک بسته SYN به سرور می فرستد.
دوم سرور یک بسته SYN ACK به کلاینت  می فرستد.
سوم کلاینت یک بسته ACK به سرور می فرستد.

هنگامی که این سه مرحله به اتمام برسد یک ارتباط مشروع و قانونی بین سرور و کلاینت برقرار می شود که می توانند به تبادل اطلاعات بپردازند. تمامی سرور ها دارای محدودیت در کانکشن های باز می باشند که این محدودیت می تواند به دلایلی همچون محدودیت های سخت افزاری و یا پیکربندی تنظیمات سرور باشد.

در یک حمله SYN flood که اکثرا با آی پی های جعلی انجام می شود مرحله اول اتصال انجام می شود؛ یعنی درخواست SYN ارسال می شود ولی مرحله دوم اتصال انجام نمی شود و سرور در انتظار تکمیل ارتباط می ماند و به نوعی کانکشن نیمه باز می ماند، اگر میزان کانکشن های نیمه باز افزایش یابد محدودیت کانکشن ها تمام می شود و هیچ جای خالی برای ایحاد یک کانکشن جدید بین سرور و کاربران واقعی آنها نمی ماند و به اصطلاح سرور DOWN می شود.

در مثال زیر پکت های ارسالی به سرور فرضی با آی پی 10.100.101.102 را مشاهده می کند که تحت حمله SYN flood  قرار گرفته است:

به خواندن ادامه دهید →

معرفی حمله SNMP

باگ های سرویس های DNS همواره محبوب ترین راه برای ایجاد حملات DDoS عظیم برای مهاجمان بوده است؛به مرور زمان باگ های سرویس دهندگان DNS  پتچ شدند و راه های سو استفاده از آن مسدود شده اند؛ به طوی که به هر درخواست ناشناخته پاسخ ندهند.

NTP یکی از روش های محبوب بود که به وسیله آن حملات بزرگی در تاریخ اینترنت به وقوع پیوست که به مرور زمان آنها پتچ شدند و راه های سو استفاده از آنها بسته شد؛ اگر چه حملات NTP هنوز نیز مورد استفاده قرار میگیرد اما مثل سابق نیست و نمی تواند حملاتی به قدرت و بزرگی سابق را ایجاد نماید اما جدیدا با خطر جدیدی مواجه هستیم به نام SNMP که از روش تقویت شده (amplification) برای ایجاد حملات استفاده می کنند.

SNMP چیست؟

SNMP مخفف Simple Network Management Protocol و به معنی پروتکل مدیریت آسان شبکه است، دستگاههای مثل سرور که نیاز دارند به اطلاعاتی مثل میزان فضای هارد؛ میزان رم و سی پی یو مصرفی و … مانیتور و از یک راه استاندارد گزارش کنند از پروتکل SNMP استفاده می کند. همچنین بسیاری از روتر ها گزارش پهنای باند و سلامت کارکرد خود را از طریق این پروتکل گزارش می دهند.

درخواست های SNMP بر روی پورت 161 و با پروتکل UDP ارسال و دریافت می شوند.

SNMP به عنوان یک روشDDOS

به خواندن ادامه دهید →

معرفی حمله TCP ACK Flood

در راستای معرفی و واشکافی حملات DDoS ؛ امروز قصد داریم به بررسی حمله TCP ACK Flood بپردازیم؛ این حمله بخشی از یک اتصال TCP به حساب می آید.
معمولا در یک اتصال TCP سه مرحله داریم در معرفی حملات HTTP Flood آنها را توضیح داده ایم :

اول کلاینت یک بسته SYN به سرور می فرستد.
دوم سرور یک بسته SYN ACK به کلاینت  می فرستد.
سوم کلاینت یک بسته ACK به سرور می فرستد.

این مراحل با اصطلاح three-way handshake نیز شناخته می شود.

یک حمله ACK Flood شامل یک دسته کامل از بسته های TCP به همراه بیت ACK  فعال بر روی آن است. این نوع از حمله دارای  تفاوت هایی در مقایسه با SYN flood است.

اول به شما نشان می دهیم که لاگ یک حمله ACK Flood به چه صورت است ؛ در لاگ زیر یک حمله بر روی آی پی فرضی 10.100.101.102  و پورت 80 بر روی انجام است.

[.] در اینجا به معنی یک پکت TCP است.

به خواندن ادامه دهید →

در خصوص حملات HTTP Flood بیشتر بدانید

HTTP flood یکی از مخرب ترین حملات DDoS محسوب می شود که برای مهاجمان به راحتی در دسترس است؛ HTTP Flood یک حمله در سطح لایه کاربردی (نرم افزاری – لایه 7 مدل OSI ) است و ساختن بات نت های گسترده برای این نوع حمله برای هکرها بسیار آسان و جلوگیری از آن بسیار دشوار است.

زمانی که یک کاربر از یک وب سایت بازدید می کند یک ارتباط TCP میان کاربر و سرور برقرار می شود.
اول کلاینت یک بسته SYN به سرور می فرستد
دوم سرور یک بسته SYN ACK به کلاینت  می فرستد
سوم کلاینت یک بسته ACK به سرور می فرستد

HTTP Flood

HTTP Flood

زمانی که این اتفاق می افتد یک ارتباط باز بین سرور و کلاینت برای انتقال اطلاعات به وجود می آید و پکت های TCP بین آنها منتقل می شود که مرورگر این پکت های TCP را ترجمه کرده و محتوای یک وب سایت را به شما نشان می دهد؛ دقیقا مثل همین صفحه ای که در حال خواندن آن هستید.
حملات HTTP flood شامل باز کردن یک اتصال TCP معتبر در سرور و اقدام به ارسال تعدادی رکوئست به سرور است؛ مثل دانلود هر چیزی که در یک صفحه وب هست یا درگیر کردن بخشی از سایت برای ایجاد پرس و جوی بیش از اندازه در دیتابیس و …
یک مثال از حملات HTTP flood که به صورت GET ارسال می شوند شبیه به زیر است :
T 198.19.0.2:42728 -> 198.18.0.80:80 [AP] GET / HTTP/1.1. Host: example.com. User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 6.1; WOW64; rv:8.0) Gecko/20100101 Firefox/8.0. .
T 198.19.0.2:40962 -> 198.18.0.80:80 [AP] GET / HTTP/1.1. Host: example.com. User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 6.1; WOW64; rv:8.0) Gecko/20100101 Firefox/8.0. .
T 198.19.0.2:51486 -> 198.18.0.80:80 [AP] GET / HTTP/1.1. Host: example.com. User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 6.1; WOW64; rv:8.0) Gecko/20100101 Firefox/8.0. .
T 198.19.0.2:55300 -> 198.18.0.80:80 [AP] GET / HTTP/1.1. Host: example.com. User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 6.1; WOW64; rv:8.0) Gecko/20100101 Firefox/8.0. .
T 198.19.0.2:56396 -> 198.18.0.80:80 [AP] GET / HTTP/1.1. Host: example.com. User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 6.1; WOW64; rv:8.0) Gecko/20100101 Firefox/8.0. .

به خواندن ادامه دهید →

WAF چیست؟

در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد حملات اینترنتی از طریق بستر وب صورت می‌گیرد، برنامه‌های کاربردی تحت وب به عنوان بزرگترین هدف مهاجمین جهت نفوذ به زیرساختهای اطلاعاتی سازمان‌ها تبدیل شده‌اند. با توجه به رشد روزافزون حملات تحت وب و عدم کارایی سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ محصول جدیدی در عرصه امنیت اطلاعات و ارتباطات با عنوان «فایروال برنامه‌های کاربردی تحت وب» (Web Application Firewall)  به منظور مقابله با این حملات توسعه یافته است.

web application firewall(WAF)یک نرم افزار؛سخت افزار و یا مجموعه ای از قوانین پیاده سازی شده بر روی پروتکل ارتباطی HTTP می باشد. به طور کلی این قوانین جهت جلوگیری از حملات معمول هکر ها به وب سایت ها مثل cross-site scripting (XSS)و یا SQL injection و … می باشد.

با ایجاد چنین قوانینی بر ارتباطات HTTP می توان بسیاری از حملات هکرها را تشخص و مهار کرد و ترافیک را اعتبارسنجی کرد؛ نقش WAF در جلوگیری از حملات Zero Day ( ناشناخته و پتچ نشده) بر روی اسکریپت های تحت وب غیر قابل انکار است!

WAF را به شکلهای مختلف میتوان به اجرا درآورد؛ نوع اول به صورت یک ماژول قابل اضافه شدن به برنامه های موجود در Application Server است، نوع دوم به عنوان یک برنامة مجزا بر روی Application Server اجرا میشود و در نوع سوم به عنوان یک سیستم مستقل بر روی سخت افزار مجزا از سامانة اینترنتی نصب و راه اندازی میشود.

به خواندن ادامه دهید →

روتر های زامبی که قصد مردن ندارند

یک روتر اسکن از اینترنت نشان می دهد که حدود 53000 آی پی با دستگاه های قدیمی که از پروتکل RIPv1 استفاده می کنند پاسخ می دهند. این پروتکل منسوخ شده بدون رعایت موارد امنیتی مورد استفاده قرار میگیرد که عاملی برای انجام حملات spoofed UDP می باشد.پروتکل RIPv1 در زمان قدیم قابل تحسین بود؛زمانی قبل از طبقه بندی مسیریابی آدرس های اینترنتی (internet address routing) و قبل از اینکه تهدید فزاینده ای که امروز آن را به عنوان حملات DDoS می شناسیم ظهور کند.

اگر کار شما شبکه است؛ ما به شدت توصیه می کنیم که پورت 520 را مسدود کنید. هیچ استفاده عملی از پروتکل RIPv1 در دنیایی امروز وجود ندارد به جز سو استفاده هایی برای ایجاد حملات DDoS .62HT_3458F156-C28B-49F9-8F6F-FE39A3088177_large

اکثر قریب به اتفاق این دستگاه ها روتر های soho  هستند که در حال اجرا بر روی فریم وار هایی (firmware) هستند که بعید است به روز شده باشند. در گذشته ما شاهد سرویس دهندگانی بودیم که دارای نسخه های آسیب پذیر بودند؛ سرویس هایی همچون DNS و NTP ؛ اما با این حال باگ بسیاری از این سرویس دهندگان وصله (patch) شده است.
در مقابل روتور های soho فراموش شده اند ؛ آنها را رها کرده ایم تا در یک گنجه تاریک اجرا شوند و به کار خود ادامه دهند؛ خارج از دید ؛ خارج از ذهن و همچنان این روتر ها یکی از مهم ترین ابزار های سو استفاده برای راه اندازی بزرگترین حملات سایبری DDoS است و خواهد بود.

کلودفلر (CloudFlare) واقعا یک آنتی دیداس است؟

قبل از شروع مطلب شاید بپرسید که کلا سرویس کلودفلر چیست؟ با کلیک بر روی لینک می توانید به مطلب قبلی که در خصوص کلودفلر نوشته ایم دسترسی پیدا کنید. همانطور که در این مطلب اشاره شده کلودفلر یکی از سرویس های خوب و محبوب  CDN به حساب می آید ( CDN چیست؟ ) .

اما همانطور که در سایت کلودفلر هم می بینید و یا احتمالا شنیده اید؛ کلودفلر (CloudFlare) به عنوان یک سرویس آنتی دیداس نیز شناخته شده است و جالب تر این است که این سرویس به صورت رایگان نیز ارائه می شود! اما چگونه ممکن است در زمانی که شرکت های بزرگی همچون incapsula, blacklotus, prolexic, arbornetworks, staminus و …. سرویس های دیداس پروتکشن (آنتی دیداس)  خود را با قیمت های چند هزار دلاری ارائه می دهند؛ کلودفلر (CloudFlare)  این سرویس را به صورت رایگان ارائه دهد؟

در مرحله اول باید بدانیم یک حمله DDoS دقیقا چیست؟

حقیقت ماجرا این است که کلودفلر (CloudFlare) ممکن است در بعضی مواقع جلوی حملات DDoS – دیداس را بگیرد اما در واقع نحوه عملکرد آن را شبیه هیچ یکی از سرویس های آنتی دیداس شرکت های بالا نیست و اگر قرار باشد یک تعریف کلی از یک سرویس آنتی دیداس با توجه به مجموعه سرویس های شرکت های بزرگ در این زمینه داشته باشیم کلودفلر در پلن های رایگان و حتی ۲۰۰دلاری خود هیچ سرویس آنتی دیداسی ارائه نمی دهد!

کلود فلر یک سرویس برای میزبانی شما نیست؛یعنی شما نمی توانید یک سرور از کلودفلر بخرید و سرویس خود را راه اندازی کنید! شما فقط این امکان را دارید تا از نیم سرور های کلودفلر برای تغییرIP  رکورد A به سرور های آنها استفاده نمایید و این سرویس به نوعی یک رابط بین سرور شما و کاربرانتان فقط بر روی پورت ۸۰ و ۴۴۳ خواهد بود.

در حقیقت IP سرور شما مخفی می شود( که با محافظت شدن تفاوت دارد) در این روش اگر هکر (شخصی که قصد انجام حملات دیداس بر روی سرور شما را دارد) اگر بتواند به هر دلیلی IP سرور اصلی شما را به دست بیاورد می تواند به حملات خود بدون مشکل ادامه دهد چون مخفی کردن یک آی پی به این راحتی هم نیست!

مورد بعدی محدودیتی است که برای شما پیش می آید؛ اگر قصد داشته باشید به هر دلیلی از پورت های دیگر سرور برای سرویس های خود استفاده نمایید کلودفلر هیچ کنترلی بر روی آن نخواهد داشت و به راحتی می تواند باعث لو رفتن IP و انجام حملات شود یعنی در حقیقت سرویس هایتان مبتنی بر دامین است و هیچ سرویس مبتنی بر IP نخواهید توانست ارائه دهید.
این موارد در خصوص حملات لایه ۴ و ۳ شبکه می باشد ؛ اما در خصوص حملات لایه۷ که ترافیک شما بر خلاف سرویس های مبتنی بر IP ؛ از طریق دامین انجام می شود و به عبارتی از سرویس رابطه ای کلودفلر (CloudFlare) استفاده می کند به چه صورت است؟ ترافیک به صورت Real Time آنالیز و بررسی می شوند و حملات مهار می شوند؟ خیر !

حقیقت این است در سرویس های رایگان که هیچ، حتی در سرویس ۲۰۰ دلاری ماهیانه کلودفلر نیز حملات لایه ۷ بلاک و مهار نمی شوند و مستقیم بدون هیچ پروسس و هیچ فایروالی به سرورتان می رسند و می توانند برایتان به راحتی مشکل ساز شوند!

اما در عوض کلودفلر سیستم Under Attack را در اختیار کاربران می گذارد که در این روش در هنگام باز شدن سایت یک لودینگ ۵ ثانیه ای به نمایش در می آید و سپس کاربر به سایت اصلی شما هدایت می شود!  ممکن است افرادی مایل نباشند در اول سایتشان چنین لودینگی ظاهر شود یا به دلایل تکنیکی و سئو و…. وجود یک لودینگ اجباری در اول سایت جالب نباشد. اما اگر این روش یک راه حل صد در صد برای جلوگیری از حملات باشد شاید نتوان از آن چشم پوشی کرد! بیایید ببینیم در این لودینگ چه اتفاقی می افتد؟

اگر در سورس این لودینگ دقت کنید  یک form جهت پاس کردن یکسری مقادیر مشاهده می کنید:

مقادیر این فرم توسط یک پروسس جاوا اسکریپتی تکمیل می گردند:

CloudFlare solver script

و زمان پست می توانید مقادیر ارسالی را در هیدر ببینید:

CloudFlare DDoS challenge-response

اگر مقادیر ارسال شده توسط پست با سشن ذخیره شده در سرور کلود فلر یکسان بود یک کوکی منحصر به فرد ایجاد می شود. این کوکی تا زمانی که فعال باشد دیگر این لودینگ برای کاربر نمایش داده نخواهد شد؛ یعنی با استفاده از این کوکی کاربران مستقیم وارد سایت می شوند.

پس در این پروسس ساده باید دو عامل جاوا اسکریپت و کوکی فعال باشد که در همه مرورگر ها فعال است اما بات نت ها این امکان را نداشتند( البته در زمان قدیم تر) یعنی اکثر بات نت ها با ارسال دستورات GET یا POST  سعی در حملات لایه ۷ داشتند که امکان پاس کردن این لودینگ و رفتن به سایت هدف را نداشتند و در حقیقت هیچ پروسس پیشرفته ای برای شناسایی حملات در کار نیست! هر کس جاوا را پاس کرد به راحتی وارد سایت می شود و پاس نکرد در پشت لودینگ می ماند.

اما در حال حاضر به راحتی امکان پاس کردن این مرحله و ورود به سایت توسط روبات ها و بات نت ها امکان پذیر است.ویروس in32/DoS.OutFlare.A یکی از مدرن ترین برنامه هایی است که برای بایپس کردن این پروسس کلود فلر استفاده شده است.

cloudflare-scrape نیز  برنامه ای است که به زبان Python نشوته شده است که با استفاده از Node.js می تواند به راحتی کلود فلر را بایپس کند ( دور بزند ).

بنابر مطالب گفته شده نباید از کلودفلر همانند یک سرویس آنتی دیداس واقعی انتظار داشته باشید؛ هر چند در خصوص برخی حملات لایه ۷ ممکن است کاربرد داشته باشد و یا IP شما را مخفی کند.

حملات DDoS را به صورت آنلاین مشاهده کنید

گوگل در سال های گذشته قدم های اساسی برای مقابله با حملات DDoS برداشته است که از آن جمله می توان پروژه “گوگل شیلد”  و  سرویس “کلود هاستینگ” گوگل را  نام برد که سعی در محافظت از وب سایت کاربران در برابر حملات DDoS داشت.

آمار و اطلاعات گوناگونی در خصوص حملات روزانه در دنیا منتشر می شود ؛ اما هیچ کدام دقیق نیست! چرا که به هیچ وجه آنالیز ترافیک کل دنیا و جدا سازی حملات از ترافیک مجاز و بررسی آن امکان پذیر نیست؛

یکی از سرویس های جالب گوگل سایت http://www.digitalattackmap.com می باشد که گوگل در این سایت سعی کرده که یک سرویس LIVE به صورت گرافیکی و آماری از حجم و متود حملات DDoS روزانه ارائه دهد.

گوگل این اطلاعات را با همکاری شرکت arbor بدست می آورد و بعد از آنالیز آنها را در سایت بالا قرار می دهد.

این سایت آمار و اطلاعات خوبی از حملات DDoS در اختیار کاربران قرار می دهد.

attack-map-google